استفاده از امولسیون قیری پرایم کت در انواع سطوح آسفالت : به طور کلی استفاده از امولسیون قیری موجب ایمنی بیشتر، صرفه جویی در هزینه، تنوع کاربرد، صرفه جویی در انرژی و ایجاد آلودگی کمتر می‌شود. در جریان استفاده از امولسیون‌های قیری نیازی به حرارت دادن زیاد و خشک نمودن مصالح سنگی نیست. و با مصالح سنگی مرطوب نیز قابل مصرف است. لذا مصرف آنها از نظر ایمنی و اقتصادی نسبت به قیرهای معمولی برتری دارد. استفاده از امولسیون قیری بر روی بستر مرطوب شنی و آسفالتی راه نیز میسر است. و بر خلاف قیرهای محلول فقط آب تبخیر می‌شود. از نظر زیست محیطی و اقتصادی مطلوب‌تر است. استفاده از امولسیون قیری به ویژه در مناطق شهری برای حفظ محیط زیست و جلوگیری از آلودگی هوا مناسب است.
استفاده از امولسیون قیری پرایم کت در انواع سطوح آسفالت
پرایم کت بخش مقدار مشخصی از قیر امولسیونی بر روی سطح جاذب موجود است که برای نفوذ به درون سطح، تثبیت سطح و چسبندگی بین آن و لایه بعدی اجرا می شود. پرایم کت عموما برای ایجاد لایه قیری جهت آب بندی کردن لایه اساس زیر اساس و بستر اجرا می شود و از نفوذ آب به لایه‌های پایین جلوگیری می کند. پرایم کت باعث افزایش پایداری لایه خاکی و جلوگیری از جدا شدگی مصالح ریزدانه از سطح لایه اساس توسط باد و باران می‌شود. همچنین چسبندگی رویه آسفالتی لایه اساس را افزایش داده و از لغزش لایه های نازک آسفالتی روی اساس جلوگیری می‌کند.امولسیون های کاتیونی و آنیونیدیر شکن و حداقل مقدار قیر استاندارد برای استفاده به عنوان پرایم کت باید مقدار زیادی حلال داشته باشند تا بدون رقیق کردن مورد استفاده قرار گرفته و به عمق کافی نفوذ کنند. میزان مصرف امولسیون برای پرایم کت حدود 1.5 تا 2.5 لیتر بر متر مربع توصیه می شود. مقدار و اندازه فضاهای خالی موجود در مصالح بستر بر نفوذپذیری امولسیون تاثیر گذار است و نوع امولسیون مقدار بخش و میزان رقیق کردن را تعیین می‌کند. معمولا امولسیون سی اس اس 1 برای استفاده درپرایم کت تولید می گردد. جهت اطلاع از فروش محصول با شماره 09121754110 تماس حاصل نمایید.
امولسیون مخلوطیاز دو یا چند نوع مایع غیر قابل امتزاج است که یکی از آنها به شکل قطراتی کوچک یا حتی اولترامیکروسکوپی در دیگری توزیع می شود. این ترکیبات معمولاً از اجزای مایعات به شکل طبیعی یا بیشتر اوقات با استفاده از مکانیسم هایی مانند هم زدن تولید می شوند. گفته می شود امولسیون توسط برخی از عوامل تشکیل دهنده فیلم در سطح قطرات یا آنهایی که نوعی ثبات مکانیکی به آنها می دهند ، تثبیت می شود. شکل ناپایدار امولسیون در نهایت به دو یا چند لایه مایع مجزا می شود. امولسیون های پایدار با از بین بردن یا غیرفعال کردن عامل امولسیون از بین می روند – به عنوان مثال با افزودن مواد مناسب یا حتی با فرایند انجماد یا گرم شدن.